Ik zal tegen de vestiging van de gebruikkersruimte aan het Vennepark stemmen. Deze zware en moeilijke beslissing heb ik weloverwogen genomen en ik sta volledig achter mijn beslissing.

De schilderswijk heeft jaren te kampen gehad met een negatief imago. Het was er, op zijn zachtst uitgedrukt, niet prettig wonen. Er is daarom in de afgelopen jaren heel veel geïnvesteerd om deze wijk hoogwaardig op te knappen. De overwegend sociale huurwoningen hebben moeten wijken voor koopwoningen. Er was geleerd van de eerdere fouten in de stadsvernieuwing en dit buurtje moest een paradepaardje worden van de stadsvernieuwing.

In 2000 werd de buurt opgeleverd. Nu gaat het eindelijk beter met de wijk. De kinderen kunnen weer veilig buiten spelen. De dames die vroeger niet naar buiten kwamen, durven weer op straat te verschijnen. Er wordt gecommuniceerd in de wijk, en het allerbelangrijkste is dat de bewoners het gezamenlijk opnemen voor hun wijk. Er is weer sociale controle in de wijk. Het is iets waar wij met z’n allen trots op kunnen zijn en als stad voorbeeld van moeten nemen.

Daarom vind ik het dus ook moeilijker om te begrijpen waarom wij er weer alles aan doen om de wijk weer in de neerwaartse spiraal te krijgen, door een gebruikersruimte aan een kinderrijk speelplein te lokaliseren.

Na jaren daar in de schilderswijk gestreden te hebben voor een betere toekomst van de kinderen, begrijp ik de pijn bij de ouders van deze kinderen heel erg goed. Zij willen natuurlijk die zelfde taferelen, die begin jaren negentig plaatsvonden, niet meer meemaken. Een aantal voorbeelden van krantenkoppen uit die periode; “Kinderen in Haagse wijk geronseld als drugskoeriers”, Schilderswijk-West lijdt onder terreur”, “Kinderen als verstopplaats voor drugsdealers”, “ De maat is vol voor schilderswijk”. Geen krantenkoppen waar men trots op kan zijn.

De ouders zijn natuurlijk dol gelukkig en blij dat zij er nu eindelijk van af zijn. Zelfs alleen al de gedachte dat onze Haagse kinderen, zoals vroeger het geval was, geronseld zullen worden als drugkoeriers in de Schilderswijk en misschien ook betaald zullen worden om bij de drugstransacties als uitkijk voor de politie te fungeren is heel erg verontrustend.

Daarom kan ik helaas niet voor het collegevoorstel zijn. Ik vind het risico te groot. Ik zal dus de komende raadsvergadering ook niet instemmen met het collegevoorstel om de gebruikersruimte te vestigen aan de Van der Vennestraat. Ik zal tegen het voorstel stemmen. Het doet mij veel leed en verdriet om te constateren dat ik een ander standpunt moet innemen dan mijn fractiegenoten. Het is voor mij de moeilijkste beslissing geweest dat ik ooit heb moeten nemen.

Principiële punten van individuele fractiegenoten zouden meer gewaardeerd en gerespecteerd moeten worden. Het zou maar zo kunnen zijn dat individuele overwegingen de belangen van anderen kunnen overstijgen.

Het moet wel goed begrepen worden. Ik ben niet tegen een gebruikersruimte. Ik ben altijd voor een gebruikersruimte geweest. Laat daar geen misverstand over bestaan. Ik vind zelfs dat we verder zouden kunnen en moeten in het dienstverlenen om deze groep mensen te helpen. Ik geloof er heilig in dat zij onze steun heel hard nodig hebben, maar wij zouden het ene niet moeten fiksen terwijl wij het ander, wat wij nog recent gefikst hebben, kapot maken.

Ik vind dat wij het ons niet kunnen permitteren om in een omgeving waar zich zowel basisscholen als speelplaatsen voor jonge kinderen bevinden een gebruikersruimte te vestigen.
Er moet wel degelijk een oplossing worden gevonden elders in de wijk, maar toch echt niet aan een kinderrijk speelplein, waar overigens geen drugsoverlast is.

De buurtbewoners hebben nu hun laatste hoop op ons, de Haagse gemeenteraadsleden, gevestigd. Er zijn al mensen die het recht in eigen hand willen nemen. Dat willen wij ook weer niet hebben.